കണ്ടതില് പിന്നെന്നും താവക തൂമുഖം കാണുവാനുള്ളം വിങ്ങി
താമരപ്പൊയ്കതന് തീരത്ത് നിന്നു ഞാന് ഒരുനോക്ക് കണ്ടു പിന്നെ
ആമ്പലിറുക്കുന്ന നേരത്ത് നിന്മുഖം കണ്ടെന്റെയുള്ളം തിങ്ങി
ഒരു വേള നിന്നിളം പാദത്തിലെമ്പുല്ലിന് ചെറുമുള്ളൊന്നുടക്കി
ആയിരം ശൂകങ്ങള് കൊണ്ടൊരു ശയ്യയില് തേങ്ങി ഞാനുമൊപ്പം
ചെറുമുള്ള് നുള്ളവേ നീയറിയാതെന്റെ കണ്മുള്ളുടക്കി നിന്നില്
അതിന്കുളിരേറ്റിട്ടോ നിന്മിഴിമുനകളെന് കണ്ണില് തറപ്പിച്ചു നീ
ആറ്റിന്കരയിലും ആലിന്റെ ചോട്ടിലും പലനാളും വന്നു മുന്നില്
പലകുറി കണ്ടപരിചയ ഭാവത്തിന് കണം പോലും കണ്ടതീല്ല
പിന്നെയും പിന്നെയും മാമകഹൃദയത്തിലാരോ കരഞ്ഞു ചൊല്ലി
എന്തു പിഴവുകള് കാട്ടി ഞാനീവിധം എന്പ്രേമം തിരസ്കരിക്കാന്
ഉത്സവ സന്ധ്യയ്ക്ക് കൊടിമരച്ചോട്ടില് നിന്നുനീ പതിയെ ചൊല്ലി
ജന്മജന്മാന്തര ഹൃദയബന്ധങ്ങളെ ഹൃദയത്തില് സൂക്ഷിപ്പൂ ഞാന്
അന്നാദ്യമായെന്റെ തൊടിയിലെ രാഗന്ധി പൂചൂടി നിന്നു രാവില്
ആപുഷ്പമിന്നുമെന് മണിച്ചെപ്പില് സൂക്ഷിപ്പൂ സഖീ നിന്സ്മരണയ്ക്കായി
Hmmmm....aaraanu aa ajnaatha sundari??? Ee kavithayonnu ezhuthi koduthirunnenkil aa kutti 'yes' parayumaayirunnille???
ReplyDeleteIniyathu venda ktto... ente paavam koottukaari peruvazhiyil aakum!!!
This poem reminded me of the theme of the song ' ampalappuzhe unni kannanodu nee...' aa paattinte oru soothing effect ithinum undu....